Sirovina za izradu sinter delova je metalni prah. Karakteristike dela koje treba postići određuju hemijski sastav i oblik čestica praha. Pored baznih postoje i legirani prahovi, kojima se dodaju grafit ili druga jedinjenja kako bi komponenta dobila odeđena svojstva.

Metalni prahovi se prvo biraju i pažljivo mere kako bi se osigurala tačna količina za određeni sastav materijala. Osnovni prah i legirajuči elementi se mešaju sa organskim vezivom koji je neophodna komponenta, kako bi se dobila homogena mešavina ovih sastojaka.

Alat određuje oblik finalnog proizvoda zbog čega je neophodna visoka preciznost i velika izdržljivost ovih elemenata proizvodnje.

Kontrolisana količina praha se ubacuje u otvor alata, nakon čega se presuje pod određenom silom u zavisnosti od potrebne gustine. Sabijeni prah formira deo koji ima oblik i veličinu finalnog proizvoda, kao i mehaničku čvrstoću neophodnu kako bi se sa njim moglo manipulisati.

Nakon presovanja, delovi se sinteruju u pećima tačno određeno vreme. Ovaj proces se vrši na nižoj temperaturi od tačke topljenja osnovnog metala, obično na temperaturama između 750 i 1300°C u zavisnosti od materijala i željenih karakteristika. Zaštitna atmosfera je gas sa kontolisanim hemijskim sastavom u peći koji je suštinski bitan, kako bi se održao tačan sastav dela i kako ne bi došlo do oksidacije, što je slučaj kod mnogih legura gvožđa.